Rozdział 52

* Oczami Nathalie *

Powstrzymałam łzy. Jestem silna , i nie będe wiecej płakać przez tego idiotę. 

- Idziemy na dół? - Zapytał ubierając się w międzyczasie.

- Nie. Jeśli chcesz idź sam.

- Nie zostawie cie. - Podszedł i położył się twarzą do mnie. Chwycił w palce kosmyk moich włosów i bawił się nim jak mały chłopczyk co chwile spoglądając mi głęboko w oczy. Od czasu do czasu zaczeliśmy jakiś temat ale rozumieliśmy się doskonale bez słów.  Tak upłynęły nam kolejne godziny. Ok 11:12 zrobiłam się głodna.
- Zejdźmy na dół. - Wstałam i chwyciłam jego niebieską koszulę która wisiała na krzesle obok łóżka. Rozebrałam się do bielizny i założyłam ją na siebie zapinając tylko 3 guziki.
- Robisz mu na złość ? - Uśmiechnął się i cmokną mnie w policzek. Oddałam mu uśmiech i wyszłam na korytarz. Usłyszałam śmiech i głos Harrego. Idiota! Nawet się nie przejął że nie ma mnie w domu ! Czy nic mi sie nie stało ! I pewnie siedzi z tą dziwką zabawiajac sie na kanapie.!! Rozpuściłam włosy i ułożyłam fryzurę tak , aby wygladało to jakbym dobiero wstała. Wzięłam głęboki oddech i zeszłam po schodach ciągnąc blondyna za ręke. Ten niespodziewanie przyciągnął mnie do siebie i na ich oczach namiętnie pocałował łapiąc za pośladki.
- Nathalie? - Niepewny głos Harrego rozbrzmiał w salonie. Oderwałam się od Nialla i odwróciłam się przodem do loczka posyłając mu uśmiech i walcząc wewnątrz z chęcią uduszenia go czymkolwiek.
- Ładnie razem wyglądacie. - Uśmiechnęła się blondynka siedząca obok Harrego. Moja mina spowarzniała ponieważ nie byłam w stanie dłużej ze sobą walczyć i weszłam szybkim krokiem do kuchni trzaskajac drzwiami. Chwyciłam z szuflady duży , ostry i długi nóż i ruszyłam w strone wyjścia jednak szybko zatrzymałam się na torsie Horana który złapał mnie za nadgarstek.
- Co ty chcesz zrobić?!
- Nie wiem. Pozbyć się problemu. - Rozluźniłam się i odsunęłam wbijając ostrze w deske kuchenną.
- Co się stało? - Za chwile Styles stał bez koszulki w kuchni udając idiote. O chwila. On nie musi udawać. Zacisnęłam pięść na rączce noża i wypuściłam głośno powietrze. Patrzył na mnie z przerażeniem w oczach które usilnie starał się ukryć.
- Co. Się. Stało. Może to że mój były chłopak jest pierdolonym chamem bez uczuć dla którego liczy się tylko przelecenie coraz to nowej dziewczyny !? - Z ogromną siłą wyciągnęłam ostrze z drewna , opuściłam ręke i jeszcze mocniej zacisnęłam ją na przedmiocie.
- Sami spokojnie.. - Starał się zgrywać opanowanego ale jego ręce drżały jakby trzymał w nich wibrujące komórki. Niall postanowił się narazie nie wtrącać i stał za mną będąc przygotowanym na to że zrobie coś głupiego. Mój oddech stawał się coraz cięższy a w oczach pojawiały się łzy.
- Przeszłam dla ciebie tą pierdoloną próbę , szarpałam się z jakimś nieśmiertelnym gościem , spotkałam anioła i zostałam kurwa zmuszona do zabicia człowieka a ty przyprowadzasz sobie jakąś dziwke do naszego domu mając w dupie to czy żyje !? - Wydarłam się na niego
- Mai nie jest dziwką. - Odpowiedział bez uczuć. Ja ci @#$%^& pokaże bez uczuć. Cholerny plant!
-Tyle masz mi do powiedzenia!? Wykorzystywałeś mnie przez ten cały czas! Najbardziej byłam ci potrzebna kiedy chciałeś wrócić do żywych. Dlaczego nie wyleciałeś? Miałbyś problem z głowy.
- Jak mówiłaś. Nie znamy języka. Dlatego lecimy do Włoch. Dziś w nocy mamy samolot.
- My? - Wtrącił się Niall
- Zayn postanowił że lecimy wszyscy. Nawet Ona.
-ONA !? - Znów krzyknęłam
- Nathalie. - Uśmiechnął się sarkastycznie i oparł o ścianę.
- Jesteś popierdolonym , chorym psychopatą !
- Nie uważałaś tak kiedy pieprzyłem cię całą noc. - Łzy z moich oczu wydostały się i spływały po policzkach spadajac na ziemie. Upadłam na kolana i schowałam twarz w dłoniach. Upokorzył mnie. Zniszczył jednym zdaniem.
- Nie poddawaj się. - Poczułam ciepłą dłoń na ramieniu. Nie musiałam się odwracać. Czułam że to Will. - Oni mnie nie widzą. Harry stracił tą moc kiedy stał się człowiekiem. Wstań i pokaż mu że jesteś silna. Dasz radę. Wierze w ciebie. - Chwyciłam nóż w dłoń i podniosłam się patrząc na niego przekrwionymi i czerwonymi od łez oczami. Zmieniłam się w psychopatę. Nie mam już uczuć. Nie obchodzi mnie nic. W momencie kiedy już miałam biec do niego do kuchni weszła "Ta dziwka". Mój wzrok zatrzymał się na niej a na twarzy pojawił się zabójczy uśmiech. Ostatnia łza spadła na ziemie a ja zaczęłam się śmiać. Dziewczyna patrzyła na mnie przerażona trzęsąc sie ze strachu.

- Zostaw ja.. Ona nic ci nie zawiniła. Jeśli chcesz kogoś skrzywdzić to mnie. Nie ją. - Harry schował ją za swoim ciałem a ja zaczęłam się głośniej śmiać.
- Jesteś idiotą wiesz? Dlaczego miałabym cię zabijać? Co by mi to dało? Ulżyłoby mi? Wątpie. - Obracałam nóż w dłoni bawiąc się nim jak patyczkiem.
- Więc co chcesz zrobić? - Zapytał nie hamując przerażenia.
- Jesteś pewien że chcesz wiedzieć? - Spoważniałam. Kiwną twierdząco głową.
- Podejdź. - Odłożyłam nóż i stanęłam swobodnie. Niepewnym krokiem podszedł i stanął naprzeciwko. Chwyciłam jego dłoń i położyłam na brzuchu uśmiechając się.

- Nie.. Nie zabijesz mojego dziecka! - Odsunął się gwałtownie.
- Naszego Harry. NASZEGO.
- Myślisz że urodze dziecko psychopaty? Kogoś kto potraktował mnie jak szmate? Wykorzystał? Aa radze ci uważać , bo jeszcze i tobie zrobi dziecko. - Zwróciłam się do dziewczyny.
- Nie możesz tego zrobić. - Niall podszedł i zabrał mi nóż.
-WYNOŚCIE SIE STĄD ! - Patrzyli na mnie pytającym wzrokiem. - WYPIERDALAĆ !!!! - Poczułam ogromny ból u dołu brzucha. Po moim udzie coś spłynęło. Sięgnęłam tam dłonią. Krew. Upadłam na ziemie i zwinęłam się z bólu.
- Dzwoń po karetke ! - Ostatnie słowa jakie usłyszałam przed utratą przytomności.

* Jakiś czas później. Szpital *

Otwierając oczy poraziło mnie światło. Zmrużyłam je i odwróciłam głowe w inną strone. Do moich uszu dobiegło dziwne pikanie i czyjeś rozmowy.

- Jej stan jest stabilny. Wypiszemy ją za kilka dni. Musimy sprawdzić czy podczas poronienia nic takiego nie stało się w macicy.
" Podczas poronienia.. Poronienia.. PORONIENIA " 

Odbijało mi się w głowie niczym echo. Czyli.. Już go nie ma. Zniknęło.
- Do moich oczu napłynęły łzy jednak szybko je otarłam i usiadłam zdezorientowana na łóżku. Mimo że jak sądze zostałam naszpikowana proszkami przeciwbólowymi nadal czułam nieprzyjemne kłucie w brzuchu.