Rozdział 49

* włącz * http://www.youtube.com/watch?v=wXhMqDotfLk

Oparłam się o drzewo oddychając powoli.
- Harry a co z dzieckiem? Przeciez ja..
- Spokojnie. W tym świecie twoja ciąża jest.. Nie ma jej. Nie bój sie. Nic nie stanie się dziecku -Trzask gałęzi. Odwróciłam sie automatycznie w strone z której dobiegł dźwięk zatrzymując oddech. Pusto. Zaczęłam powoli iść i znów ten dźwięk. Nie odwracałam się tylko przyśpieszyłam. Szmer , trzask i zgrzytanie zębów. Stanęłam i powoli się odwróciłam. Moim oczom ukazała się wysoka postać w czarnym kapturze.
- Nareszcie się spotykamy słoneczko. Nie sądziłem ze spotkam cie w tym świecie. - Zadrżałam na jego głos. Przede mną stał mężczyzna z moich dziecinnych koszmarów. Osoba a raczej duch przez którego nie spałam , nie chciałam zostać sama w domu czy przy zgaszonym świetle. - Boisz się prawda ?
- Nie słuchaj go. Próbuje cie zmanipulować żebyś się go bała. - Głos Harrego odrazu mnie uspokoił. Spojrzałam na czarną postać.
- Nie. Już się ciebie nie boje. - Odwróciłam się i zaczęłam biec. Z moich oczu popłynęły łzy.
- Nie płacz. Nie bój sie. Biegnij. Teraz w prawo. - Podążałam za instrukcjami bruneta. Wokół mnie zgromadziła się przerażająca mnie mgła.
- Czyli ty jesteś tą wybraną ? - Biała postać wyłoniła się z mgły i stanęła przede mną.
- Wybraną?
- Ta która wykona ostateczny ruch. - Milczałam. - Życie za życie , śmierć za śmierć.
- To ty.. Ty byłeś dzisiaj u nas , u mnie w pokoju. - Moje źrenice powiększyły się a obraz stał się wyraźniejszy. - Jesteś aniołem?
- Tak powiedział ci Harry? - Potwierdziłam kiwnięciem głowy. Kolejne szmery. - Słuchaj. Ten świat podzielony jest na dobrych i złych. - Ruszyliśmy przed siebie.
- Ty jesteś ten dobry tak?
- Tak. Pomoge ci. Wiem że będe miał przez to nieprzyjemności ale warto.
- Dlaczego?
- Bo jestem twoim aniołem
- Co? - Zatrzymałam się i zmierzyłam go wzrokiem. - Przeciez ty masz z 15 lat.
- 17 , ale dziękuje. Twój poprzedni anioł , zginął walcząc za ciebie. - Zmarszczyłam brwi i spojrzałam na niego. - Chodź , mamy mało czasu.
- O co wogóle w tym chodzi? Jak zginął .. No wiesz. Co ja tu robie i dlaczego nazwałeś mnie wybraną !?
- Widze że Harry wiele ci wyjaśnił. - Rzucił sarkastycznie. - Jesteś wybraną , czyli musisz pokazac ze zależy ci na powrocie Harrego. Musisz wybrać. Życie albo śmierć.
- Mam kogoś zabić?
- Widze że szybko łapiesz.
- CO!? KOGO?
- Nie wiem. Rada wyznaczy ci przeciwnika i będziesz z nim walczyła. Albo zgniesz ty albo on.
- Czyli.. Jeśli ja zgine Harry tu zostanie a jeśli zabije tego kogoś on wróci?
- Tak. Cii. - Zatrzymał mnie. - Wejdź na to drzewo szybko ! Wejdź jak najwyżej mozesz. - Pobiegłam i wdrapałam sie najwyżej jak umiałam.
- No. Will , znów się spotykamy.
- Raphel... Co tu robisz?
- Jestem jej przeciwnikiem. Mam ją wytropić i zabić żeby loczek nie mógł wrócić.
- Dlaczego ? - Zatkałam sobie usta dłonią i starałam się powstrzymać łzy.
- Ma niepowtarzalny dar w naszym świecie. Rada nie chce go stracić.
- Jaki dar?
- Może przenosić ludzi do tego swiata. Jak inaczej sprowadziłby tutaj ją?
- UCIEKAJ ! - Krzykną "mój anioł". W przypływie adrenaliny skoczyłam z ok 3-4 metrów, przeturlałam się i zaczęłam biegnąć ile sił w nogach kulejąc przy tym. Obróciłam się i jedyne co udało mi się zobaczyć to białe i czarne błyskawice latające wokół nich.
- Biegnij.  Za 5 metrów skręć w lewo i wbiegnij w te drzwi. Nie bój sie. - Głos Harrego rozległ się w mojej głowie. Przyśpieszyłam ale za chwile leżałam na ziemi trzymajac się za ramie. Ból był tak silny że z moich oczu wyleciały łzy.
- Nie. Nie dam rady. - Szepnęłam. Czułam wibracje ziemi. Zbliżał się. Podniosłam się resztkami sił i biegłam. Skręciłam. Są drzwi! Chwyciłam za klamke ale coś pociągnęło mnie za noge i automatycznie znalazłam się na ziemi. Położyłam się na plecach. Chłopak ubrany cały na czarno trzymał łańcuch który był owinięty wokół mojej kostki. Wyciągnął miecz i rzucił go wprost na moją twarz. Przesunęłam sie w prawo unikając ciosu. Podniosłam się i wykorzystałam jego nieuwagę i pociągnęłam za łańcuch który automatycznie wypadł z jego dłoni.
- Mądrze. Ale źle. - Łańcuch stał się gorący parząc moje dłonie. Krzyknęłam z bólu i spojrzałam na czerwone dłonie. Skup się Nathalie. Wdech i wydech.
Zamknęłam oczy. Skupiłam się tylko na nim. Zacisnęłam dłonie w pięści i ruszyłam biegiem na niego. Skoczyłam łapiąc go za szyje i wylądowaliśmy na ziemi turlając sie kilka metrów dalej. Uderzyłam go kilka razy z pięści w twarz ale oddał mi jednym ciosem tak mocno że odleciałam odbijając sie od drzewa. Wstałam i zaczęłam biec w kierunku drzwi. W ostatniej chwili skoczyłam. Ciemność.
Upadłam z hukiem na podłogę. Przeczesałam włosy dłonią i podniosłam się leniwie.
- HARRY ! - Krzyknęłam i rzuciłam się na szyje chłopakowi. - Nie dam rady. Jest za silny.
- NIE MÓW TAK ! Nie jesteś na ziemi. Tu możesz zrobić wszystko czego zapragniesz. Musisz tylko tego bardzo chcieć i wierzyć ze ci sie uda. - Wzięłam głęboki wdech i za chwile leżałam pod ścianą. Nie nawidze go!
- CZEGO CHCESZ?! - Krzyknęłam podnosząc sie.
- Twojej śmierci. - Zaśmiał sie.
- To sie kurwa nie doczekasz. - Biegłam na niego najszybciej jak mogłam , skoczyłam i pociągnęłam go za włosy tym samym lądując na nim na ziemi. Zablokowałam mu ręce kolanami. I co teraz?
- SAM ŁAP! - Harry rzucił mi jakiś miecz.
- Nie.. Nie moge go zabić. - Zeszłam z chłopaka i za chwile klęczałam na ziemi patrząc jak z mojego brzucha wycieka krew. Oddech przyśpieszył a z oczy wypływały łzy.
-AAAAAAAAAA!!!!!!!!! - Z wrzaskiem rzuciłam się na niego walcząc jak w średniowieczu. Na miecze. Raniłam go wszędzie gdzie się tylko da. Wytrąciłam mu miecz z dłoni. - Przepraszam. - Szepnęłam zaciskając powieki. Jednym zwinnym ruchem przeciełam mu szyje powodując tym samym że jego głowa wraz z ciałem bezwładnie opadły na ziemie. Otarłam zakrwawioną dłonią spocone czoło i wypuściłam z dłoni broń. W pomieszczeniu rozległy sie oklaski. Spojrzałam w kierunku z których dochodziły. Po schodach schodził starszy mężczyzna ubrany w jakąś szate.
- Brawo. Nathalie , dowiodłaś że naprawdę zależ ci na nim. Zabiłaś człowieka tylko dlatego żeby ocalić ukochanego.
- Gratuluje mała. - Chłopak którego głowa chwile temu leżała u moich stup przytulił mnie od tyłu z uśmiechem.
- Co.. Co do cholery.. - Spojrzałam na Harrego ale on tylko wzruszył ramionami i popatrzył na starca. Mężczyzna uśmiechną się.
- To że miałaś dowieść że naprawdę zależy ci na Harrym , nie znaczyło że dam ci zabić mojego najlepszego łowcę.
- A Anioł? Oni walczyli.. On go.. - Przerwał mi trzepot skrzydeł i za chwile Will stał z rozłożonymi pięknymi białymi skrzydłami. - Ja już nic nie rozumiem.
- Raphel to łowca , wykorzystywany w takich sytuacjach. Jest nieśmiertelny. Posyłam go na łowy kiedy właśnie dzieje się taka sytuacja jak u ciebie i Harrego. Raph tropił w tym przypadku ciebie i miał cię zabić. To nie była zabawa.

Ale ty wykazałaś się sprytem , odwagą i przedewszystkim miłością do chłopaka. Byłaś w stanie zabić istotę nadludzką żeby ocalić Harrego. Gratuluje. Oboje możecie wrócić na ziemie. Gdy wasze stopy postaną na niej , zostanie wam odebrana moc przenoszenia się do tego świata. - Harry podszedł i przytulił mnie najmocniej jak umiał. Schowałam szyje w jego zagłębieniu między barkiem [a szyją] i wybuchnęłam płaczem.
- Odeśle was teraz do domu. - Powiedział spokojnie starzec i chwile po tym staliśmy już w naszym pokoju. Nagle do pokoju weszła Perrie piszcząc z przerażenia i sprowadzając wszystkich do pokoju. Oczywiście opowiedzieliśmy i wytłumaczyliśmy wszystko przyjaciołom po tym jak wzieliśmy prysznic.

 Podoba się ?
ZOSTAW KOMENTARZ ! Każdy komentarz motywuje i daje wenę.

Dziękuje wam za 1 632 wejścia jednego dnia !
Pobijecie dzisiaj ten rekord?  Mam nadzieję ♥