Rozdział 67

Na początek chce was prosić o wejście na tego bloga <KLIK>
Wystarczy , że wejdziecie , poczekacie aż sie strona załaduje i możecie wyjść. Chodzi o nabicie wyświetleń. Proszę to dla mnie ważne bo nie chce żeby właścicielka go usuwała :c

* 7 miesięcy i 2 tygodnie później * 

Leżałam na kanapie wpatrując się w telewizor. Od siedmiu miesięcy nic innego nie robię.
Wszyscy mówią mi że ciąża mnie bardzo zmieniła. To już 36 tydzień , początek 9 miesiąca.
Wyglądam jak beczka , słoń , hipopotam! Niall co miesiąc przyjeżdża przywożąc różne rzeczy dla dziecka. Pokój był prawie gotowy. Gdy poszłam , a raczej poczołgałam się do kuchni zrobić sobie kanapkę ktoś zadzwonił do drzwi. Westchnęłam i otworzyłam drzwi.
- Nathalie zamykaj! Zamykaj drzwi! - Zapłakana i roztrzęsiona Rose wbiegła do mieszkania. Zamykałam drzwi kiedy ktoś mocno uderzył w nie ręką nie pozwalając mi zamknąć. Co do..
- ROSE!! - Rozwścieczony Harry wszedł do mieszkania łapiąc dziewczynę za włosy.
- Harry! - Pchnęłam go. Potknął się o stolik i wylądował na ziemi puszczając dziewczyne. - Biegnij do łazienki , zamknij sie i czekaj aż Ci powiem.
Dziewczyna bez namysłu pobiegła i zamknęła dokładnie drzwi.
- Dlaczego Ty się zawsze wtrącasz!?
- Rose to moja przyjaciółka , a twoja żona! Traktujesz ją jak szmate , jak twoją niewolnice!
- Nie twoja sprawa! Zajmij się swoim dzieckiem i idealnym życiem!
- Wyjdź.
- Rosee! - Wrzasną i ruszył w strone łazienki.
- Har .. - Przerażający ból ogarną moje ciało.
- Nic Ci nie jest? - Podbiegł i pomógł mi usiąść. Kolejna fala bólu.
- Harry dzwoń po karetkę! Zaczyna się! - Zdenerwowana Rose wybiegła z łazienki i złapała mnie za rękę. - Oddychaj. Wdech i wydech , powoli. - Postępowałam według zaleceń. Oddychałam głęboko i powoli. Karetka przyjechała naprawdę szybko a skurcze stawały się coraz mocniejsze i częstsze.

* Oczami Rose * 

Kiedy Nathalie pojechała do szpitala , zadzwoniłam do Nialla.

Powiedział , że przyleci za kilka godzin samolotem swojego ojca. Cieszył sie jak małe dziecko.

Potem wraz z Harrym udałam się do owego szpitala.

- Przed chwilą przyjechała tu dziewczyna , rodziła , gdzie ona jest? - Harry podbiegł do recepcji i nerwowo wypytywał o Nath.

- Porodówka jest na 2 piętrze. - Pobiegliśmy i usiedliśmy na korytarzu czekając na jakiekolwiek wieści. Po ponad godzine jakiś lekarz wyszedł z sali.

- Przepraszam , Pani Styles?
- Tak , a o co chodzi?
- Panna Nathalie , pozwoliła ,abym udzielił Pani informacji o jej stanie.  

- Jak się czuje? Już urodziła?! - Zerwałam się z krzesła jak opętana.

- Tak , poród był bardzo szybki i zwinny. Panna Nathalie poradziła sobie zawodowo. Jest to najkrótszy poród jaki kiedykolwiek odebrałem. Należą się jej wielkie gratulacje. Chcą Państwo do niej wejść? - Harry złapał mnie za ręke i potwierdził kiwnięciem głowy. Otworzyłam delikatnie drzwi i odrazu ujrzałam ją leżącą na ostatnim łóżku obok okna.

* Oczami Nathalie * 

Tuliłam do siebie moją malutką córeczkę. Piękna Emily Horan. 

Emily Horan ♥

- Jak się czujesz? - Odwróciłam sie w stronę drzwi. Rose i Harry stali uśmiechnięci od ucha do ucha.

- Tak jak wyglądam. 

- Musisz się czuć cudownie , bo tak też wyglądasz. - Loczek puścił Ro za rękę i podszedł bliżej. Dziewczyna także podeszła, Usiadła na łóżku i uśmiechała się do śpiącej dziewczynki.

- Jak ma na imie?
- Emily.

- Jejku jak ślicznie! - Krzyknęła szeptem i zaklaskała bezdźwięcznie w dłonie. 

- Jest , taka piękna. - Harry delikatnie gładził jej małą rączkę. 

- Dzwoniłam do Nialla. Powiedział że będzie tu za kilka godzin. 

- Cieszył się? 

- Jak małe dziecko. - Uśmiechnęłam się na wyobrażenie sobie radości narzeczonego.

- Przepraszam , muszą państwo wyjść. Pokaże młodej mamie jak się karmi. - Głośne zachowanie pielęgniarki obudziło moje maleństwo. Przyjaciele bez słowa opuścili sale a kobieta wytłumaczyła mi co mam robić. Byłam przerażona tym co robię , tym co mogę zrobić. Emily była taka malutka , krucha i delikatna. Bałam się że coś jej zrobie. 

Nakarmiłam moją córeczkę i poprosiłam pielęgniarke , by poprosiła na sale Rose i Harrego. Posiedzieli ze mną do 18 i musieli iść. 

- Zadzwoń do Nialla i powiedz zeby przyjechał do Ciebie po klucze. - Usmiechnęła się w odpowiedzi i wzięła plik kluczy. Położyłam się na boku i patrzyłam na moje maleństwo.

Trzymała mojego palca i wpatrywała się w moje źrenice. Uśmiechnęłam się mimowolnie i za chwilę zasnęłam.

Obudziłam się sama. Łóżko puste , nie było jej też w wózku szpitalnym. Wstałam i wyszłam na korytarz rozpaczliwie poszukując mojej ślicznej niuni. Nie ma.

- Przepraszam , gdzie moja córka?
- Panna Nathalie?
- Tak.

- Pani córka poszła z pielęgniarką na kąpiel. Nie chciałyśmy Pani budzić. 

- Proszę więcej tego nie robić. - Oburzona wróciłam na sale i usiadłam na łóżku wpatrując się w okno. Zaczęłam rozmyślać o tym co teraz będzie , co z moją pracą , ze mną i z Niallem. Jak to wszystko będzie wyglądać?
Z rozmyślań wyrwało mnie pukanie do drzwi. Odwróciłam się a na mojej twarzy pojawił się wielki uśmiech i łzy szczęścia.

Kochani!
Przeszliście samych siebie! Ponad  60 komentarzy!
Dziękuję z całego serduszka również za prawie 95 tys wyświetleń! 
JESTEŚCIE NIESAMOWICI ♥