Rozdział 61

- Co ty tu robisz?
- Chciałam przeprosić za to co widziałaś. On taki nie jest.
- Rose, wejdź proszę i zamknij drzwi. - Dziewczyna posłusznie wykonała moją prośbę i usiadła obok nas na łóżku.
- On taki nie jest. Zdenerwował się. Kocha mnie.
- Jesteś taka naiwna. - Parsknęła Car , szturchnęłam ją i pokręciłam głową aby dać jej do zrozumienia , żeby się zamknęła.
- Ro , ja wiem, że Ty się w nim zakochałaś , że uważasz że Harry jest ideałem.
- Nie mów tak! - Poderwała się z miejsca
- Zresztą , rób jak chcesz. Tylko nie przychodź jak Cię pobije albo zgwałci. Ja więcej nie będę nadstawiać mordy za zakochaną dziewczynkę.
- Nie musiałaś nic robić! Nie uderzyłby mnie!
- PRZEZ NIEGO STRACIŁAM DZIECKO! MAM MILIONY BLIZN I ZŁYCH WSPOMNIEŃ! A teraz idź i pozwalaj , żeby traktował Cię jak swoją zabawke. Nie chce Cię więcej widzieć. - Odwróciłam się plecami do nich i położyłam. Zamknęłam mocno oczy nie pozwalając wypłynąć łzom. Gdy usłyszałam trzask drzwiami nie było już nikogo. Ani Car ani Rose. Wtuliłam się w poduszkę i z trudem zasnęłam.
Obudziły mnie promienie słoneczne wpadające przez nie zasłonięte okno. Niechętnie przeciagnęłam się i spojrzałam na godzinę. 9:25
Wyczągałam się spod kołdry i poszłam wziąść prysznic. Dziś miałam wolne. Gdy podeszłam do lustra , aż się cofnęłam. Pod lewą piersią w miejscu żeber widniał jeden wielki fioletowo-żółty ślad. Dotknęłam go opuszkiem palców.
- Ssss. Ał. - Rozebrałam się do końca i weszłam pod prysznic.
Gorąca kąpiel , tak to było to. Owinęłam się w ręcznik i poszlam do sypialni.
- Nath? - Blondyn obrócił się słysząc jak wchodzę.
- Co Ty tu robisz?
- Szukam Cię. Martwiłem się. Bałem , że uciekniesz
- Uciekne?
- Nie chce Cię stracić. Bardzo Cię kocham. - Wyciągną do mnie ręke którą bez zastanowienia chwyciłam. Przyciagną mnie i czule przytulił. Jego serce biło mocno i szybko. Denerwował się.
- Niall..? - Odsunęłam się od niego i spojrzałam głęboko w oczy. - Kocham Cię. - Wpił się namiętnie w moje usta.

* 5 tygodni później * 

- Cara! Podaj mi miskę znów będę rzygać! - Krzyknęłam do przyjaciółki która robiła obiad. Przybiegła jak najszybciej i podała mi plastikowe "naczynie" kolejne płyny wydostały się z mojego organizmu.

- Nath , a może , może Ty jesteś w ciązy?

- Co!? Zwariowałaś?! Po poronieniu nie zajdę tak łatwo w ciążę. Przecież ja z Niallem , raz i..

- A zabezpieczyliście się?

- N-Nie.. - Wytarłam usta o chusteczkę i usiadłam na łóżku. 

- Pójdę do apteki. Poczekaj tu. - Wzięła mój portfel i wyszła. No tak , to cała Car , spłukana i pewna siebie. Poszłam do łazienki i spojrzałam w lustro , wyglądam jak wrak człowieka. Uczesałam się , pomalowałam i ubrałam. Znów spojrzałam w lustro.

- Już lepiej. - Uśmiechnęłam się pod nosem i dokończyłam obiad za przyjaciółkę. Kiedy przyszła , właśnie kładłam talerze na stole. 

- Nie powinnaś się przemęczać mamusiu. - Zaśmiała się i położyla opakowanie na szafce. 

- Przestań! Nie jestem w żadnej ciąży... To zatrucie czy coś. Siadaj i jedz. - Podałam jej sztućce i usiadłam. Obiad miną w nerwowej ciszy. Co chwile zerkałyśmy na malutkie opakowanie.

A co jeśli naprawde ? Nie wiem , czy jestem gotowa zostać matką. Po tym co się stało.. Po tym co przeszłam... Nie chce. Niall . Kocham go ale .. 

- Nath? - Na ziemie przywrócił mnie głos przyjaciółki. 

- Już idę , idę. - Odstawiłam naczynia do zlewu i wzięłam małe pudełko. Poszłam do łazienki i zrobiłam to co trzeba. Wzięłam głęboki oddech i poszłam do kuchni gdzie siedziała Car. Położylam urządzonko na blacie i wtuliłam się w przyjaciółkę.

- Ja nie chce.. Nie chce być w ciaży , nie chce być matką! - Łzy niekontrolowanie zaczęły wypływać z moich podkrążonych oczu.

- Cii. Jestem przy Tobie i zawsze będę. Niall Ci pomoże.

- On nie może się o tym dowiedzieć. Usune je . Nie chce.

- Przestań tak mówić! Idź , zobacz. - Odsunęłam się od niej kilka kroków i patrzyłam na białe podłużne coś. Coś co miało zmienić całe moje życie , lub rozwiać wątpliwości. - No zobacz. 

- Um , już już. - Chwyciłam pasek i zamknęłam oczy. Przysunełam go bliżej.

- I?
- Mam zamknięte oczy , Ty zobacz pierwsza. - Podałam jej go i spojrzałam na nią. Jej mina nie wyrażała żadnych emocji. Podała mi go i wyszła. O boże. Spojrzałam na wynik.

Nie wiedziałam czy mam się zacząć śmiać , czy płakać. Patrzyłąm pustym wzrokiem na wynik. Car stanęła w drzwiach a ja spojrzałam na nią. 

- Boje się. - Przytuliła mnie najmocniej na świecie.

- Jaki wynik?
- Przecież patrzyłaś. - Pokiwała przecząco głową. Podałam jej patyczek i czekałam na jej reakcje.