Rozdział 76 - What now?

* Tydzień przed ślubem *

Nic się nie układa. Ciągłe kłótnie i podejrzenia o zdrade. Emily stała się strasznie niegrzeczna.
Zaczynam się głęboko zastanawiać czy to ma sens?
Czy ja i Niall, Harry i Rose.
Po co w ogóle to wszystko było? Śmierć Harrego , ciąża , Niall.. Dlaczego ja w ogóle musiałam się zgodzić tamtego dnia na spotkanie! Mogło się skończyć na zwykłym "przepraszam" i teraz , zapewne byłabym w Polsce ,miała normalnego chłopaka i prace. A może nawet byłabym na studiach.
A teraz? Teraz tylko cierpie.
Na ziemie przywrócił mnie dźwięk zamka od drzwi. Poprawiłam się na kanapie i spojrzałam w ich kierunku.
- Nath.
- Niall. - Wymieniliśmy chłodne spojrzenia.

♥

- Musimy porozmawiać. Po wielu rozmyślaniach podjąłem pewną decyzje. - Serce podeszło mi do gardła a oddech powoli przyśpieszał. Przełknęłam głośno ślinę i zamknęłam na chwile oczy. Kiedy je otworzyłam , siedział obok mnie z gitarą.
- O czym?
- Posłuchaj. - Uśmiechnął się i zaczął grać.
* MUZYKA *
* Polski tekst (całej piosenki) *
Wsłuchiwałam się dokładnie w każdą nutę i w każde słowo. Śpiewał patrząc wprost w moje oczy. Badał ich głębie, wyczytywał z nich uczucia , jak nigdy. Moje usta mimowolnie wykrzywiały się w szeroki uśmiech. Kiedy skończył odstawił gitarę na bok i chwycił mnie za rękę.
- Przepraszam Cię za wszystko. Za to , jak od początku Cię raniłem. Za to ile,że przeze mnie płakałaś nocami , że nie zajmowałem się Emily. A najbardziej chciałem Cię przeprosić , za to że przespałem się z tą dziewczyną. Naprawde tego nie chciałem. Tak cholernie tego żałuje. Przez to między nami od pewnego czasu jest okropnie. Naprawde nie chce Cię stracić. Wybaczysz mi kochanie?
- Już dawno Ci wybaczyłam. - Wstałam i usiadłam na jego kolanach. Objął mnie szczelnie zamykając w ramionach. Splotłam ręce za jego szyją i wtuliłam się w niego jak mała dziewczynka.
Niestety musieliśmy wrócić do codziennego życia.
Ja poszłam do Emily ,która zaczęła płakać a Niall do gabinetu pracować.
Przez cały dzień byłam odcięta od świata. Zastanawiałam się "co by było gdyby".
Wieczór spędziłam z Harrym i Rose. Siedzieliśmy w ogrodzie przy piwie i kiełbasie. Zrobiliśmy grila. Jednak okazało się to dla mnie naprawde złym pomysłem. Hazz cały czas mnie obserwował i dawał dyskretne znaki ,że ma na mnie ochotę. Ignorowałam to ,przytulajac się co chwile do Nialla. Ok 22 atmosfera się nieco zepsuła..
- Dlaczego ciagle sie na nią gapisz? - Niall nie wytrzymał.
- Ja? A to zabronione?
- Ruchasz ją wzrokiem!
- Niall uspokój się. - Złapałam go za rękę kiedy wstał.
- Być może. Nie powinieneś się tym interesować.
- Harry! - Wrzasnęłam rzucając w niego zakrętką od picia. Rose odciągnęła go na bok i zamaszyście gestykulowała rękoma. Po chwili wrócili i - niechętnie - oznajmili ze idą. Zamknęłam za nimi bramę i wróciłam do ogrodu.
- Nie chce ,żeby on tu więcej przychodził. Nie chce żebyś w ogóle utrzymywała z nim jakikolwiek kontakt.
- Zazdrosny? - Zaśmiałam się i pozbierałam tacki ze stołu.
- Nawet nie wiesz jak bardzo. - Sprzątneliśmy wszystko z dworu i wróciliśmy do mieszkania. Emily grzecznie spała więc poszłam do salonu posprzątać jej zabawki.
- Jutro jade odebrać garnitur. A jak z Twoją suknią? Pokażesz mi ją w końcu?
- Nie! To przynosi pecha.
- Nie wierze w takie zabobony.
- Trudno. Ale ja wierze. - Wrzuciłam ostatnią zabawke do pudełka i zostałam podniesiona przez Nialla. - Puszczaj!
Zaniósł mnie do sypialni. Wiedziałam czego chce. Alkohol zrobił swoje. Nie protestowałam.

***

- Jesteś gotowa? - Cara i Rose weszły do mieszkania.
- Nie wiem. - Niepewność w moim głosie ,napewno była bardzo słyszalna. Tak cholernie się bałam. Nie byłam pewna czy chce tego ślubu. Ale.. Emily musi mieć pełną rodzine.
 Wzięłam głęboki wdech i z dziewczynami udałam się do limuzyny, którą zamówił Niall. Po wielu kłótniach z Rose , wybrałam tę. Całą droge milczałam wpatrując się bez sensu w szybę. Całe życie przelatywało mi przed oczami.
Walka o życie Harrego.
Jego śmierć.
Zaręczyny.
Spotkanie na lotnisku.
Przyjaźń z Niallem.
Pierwszy sex.
Ciąża.
Z moich oczy wypłynęly dwie pojedyncze łzy. Otarłam je szybko i uśmiechnęłam się sztucznie pod nosem. Stanęliśmy pod kościołem a moje kolana zrobiły się jak z waty. Wysiadłam z małą pomocą mojej mamy. Wszyscy goście czekali już przed wejsciem. Ksiądz otworzył drzwi i wszyscy poszli zająć miejsca.
- Będzie dobrze słoneczko. - Mama cmoknęła mnie w policzek i weszła do kościoła. Stałam przed wejściem ,wiedząc że za chwile moje życie zmieni się diametralnie. Będę Panią Horan. Ale czy chce nią być?
- Nathalie. No chodź. - Tata Nialla zawołał mnie i ustawił się do wejścia. Chwyciłam go pod rękę a do moich uszu dobiegła muzyka kościelna. *muzyka*
Ruszyliśmy powolnym krokiem a drzwi się otworzyły. Stanęliśmy na pięknym czerwonym dywanie prowadzącym pod ołtarz. Powolnym krokiem ruszyliśmy do przodu. Opuściłam głowe rozwarzając ucieczke. Kiedy ją uniosłam byliśmy już pod ołtarzem. Spojrzałam na Nialla. Stał uśmiechnięty od ucha do ucha.

Spojrzał na mnie a w jego oczach pojawiły się iskierki szczęścia. Spojrzałam w lewo. Uśmiechnięci rodzice Nialla siedzieli trzymając na kolanach Emily. Za nimi kolejni członkowie jego rodziny. 

Spojrzałam w prawo. Rose i Harry , Zayn i Perrie patrzyli na mnie niepewnie. Jakby coś wyczuwali. Uśmiechnęłam się do nich i spojrzałam na księdza. Usiedliśmy i tak zaczęła się msza. 

Przez cały czas zastanawiałam się czy robie dobrze. Gdy podjęłam decyzje o ucieczce ksiądz kazał wstać. Teraz nastąpi przysięga małżeńska. Cholera.

Przyłożył Niallowi mikrofon do ust i czekał. Oboje nauczyliśmy się przysięgi na pamięć, żeby zaoszczędzić czasu na powtarzanie.
Blondyn patrzył wprost w moje oczy i z uśmiechem powtarzał.

- Świadomy praw i obowiązków wynikających z założenia rodziny, uroczyście oświadczam, że wstępuję w związek małżeński z Nathalie i przyrzekam, że uczynię wszystko aby nasze małżeństwo było zgodne, szczęśliwe i trwałe. - Ksiądz powiedział swoją formułkę a Emily podeszła do nas z poduszeczką , na której były obrączki. Ksiądz spojrzał na mnie i przyłożył mikrofon do ust.
- Ja Nathalie biorę ciebie Niall'u za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże wszechmogący w Trójcy Jedyny i wszyscy święci.

Z trudem wypowiedziałam przysięgę. Popatrzyłam na naszą córeczkę uśmiechała się słodko patrząc raz na mnie raz na Niallera. 

- Nathalie przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. - Wziął mniejszą obrączkę i założył mi na palec. Teraz moja kolej. Patrzyłam na niego i na rodziców. Co teraz?