Rozdział 74

Zjadłam śniadanie , pozmywałam naczynia i nastawiłam pranie. Co chwile zaglądałam do pokoju czy Emily śpi spokojnie. Ok dziesiątej się obudziła.
Wzięłam ją do salonu i postawiłam na ziemi. Pobiegła odrazu do kosza z zabawkami i zaczęła wszystko rozrzucać. Co chwile na nią zerkając postanowiłam zrobić obiad. Spagetti i zupa pomidorowa.
O dwunastej wesoły Niall wszedł do kuchni całując mnie przelotnie w usta. Spojrzałam na niego i wysłałam mu całusa w powietrzu kiedy poszedł bawić się z Lily.
Zaśmiałam się i wróciłam do dokańczania zupy. 30 minut później wszyscy usiedliśmy do stołu.
Posadziłam malutką w foteliku i karmiłam zupą. Sama niewiele zjadłam ponieważ Lily odziedziczyła apetyt po tacie. Kiedy moje dwa skarby zjadły poprosiłam Nialla aby się nią chwile zajął. Ja za ten czas wzięłam dokładkę i troche zjadłam. Poszłam wyjąć pranie i rozwiesiłam w ogrodzie. Miałam dziwne wrażenie ,że ktoś mnie od rana obserwuje, ale starałam się myśleć pozytywnie i nie zwracałam na to uwagi. Popołudnie spędziłam w ogrodzie z Niallem i Emily.  Blondyn nie odstępował naszej córeczki na krok. Wszędzie za nią biegał i siedział obok. Zadowolona czytałam książkę. Kiedy mała zgłodniała poszłam do kuchni po obiadek w słoiczku i podałam go Niallowi. Z cierpliwością karmił naszą córeczkę a ja patrzyłam na to z uśmiechem.
Czyli teraz już wszystko będzie dobrze , tak?
- Nathalie?
- Tak? - Oderwałam się od czytania książki i spojrzałam na narzeczonego.
- Myślałaś może o...
- O ?
- No wiesz. Ślubie. - Zatkało mnie a serce podeszło mi do gardła.
- Nie. Jakoś nie miałam czasu. Myślę że ślub teraz , byłby zbyt pochopny. Poczekajmy , aż wszystko się ułoży.  - Obdarowałam go wymuszonym uśmiechem i wróciłam do czytania.
Nie byłam pewna czy naprawde chce za niego wyjść. A co jeśli po ślubie bedzie jeszcze gorzej?

Tak naprawdę wyglądała Emily

Około siedemnastej wpadła Perrie z Zaynem i Harrym. Spędziliśmy uroczy wieczór przy grilu , jednak bez alkoholu. Nie chceliśmy ryzykować naszego życia jak i mojego maleństwa. Lily spała grzecznie w wózeczku który ciąglę trzymałam za rączkę i co chwile spoglądałam na dziecko.  Wieczorem zaniosłam ją do łóżeczka i poszłam pod prysznic. 

W łazience odrazu się przebrałam i poszłam do łóżka. Całą noc nie mogłam spać. Wstałam i poszłam do pokoju córeczki. 

- A czemu kiciu nie śpisz? - Wzięłam ją na rączki i przystawiłam do piersi. Rozłożyłam w międzyczasie kanapę i na niej zasnęłam wraz z córeczką. Budziła się kilka razy ale za każdym usypiała przy piersi. 

- Nathalie wstawaj. Mamy gościa. - Poważny głos Nialla dotarł po kilku sekundach do moich oczu.

- Hm.. Kogo? 

- Sama zobacz. - Przeniosłam malutką do łóżeczka i przecierając oczy poszłam za Niallem.

- Natalia!

- Mama?! - Rzuciłam się jej na szyje ciesząc się jak głupek. - Co Ty tu robisz?

- No wiesz.. Pisałaś listy ,ale nigdy nie przyjeżdżałaś. Więc ja postanowiłam Cię odwiedzić i w końcu zobaczyć wnuczkę na własne oczy. - Wyminęła mnie i ruszyła korytarzem w strone otwartych drzwi.

- Poczekaj. Daj jej spać. Jak się obudzi , będzie cała twoja. - Zjedliśmy wspólnie śniadanie. Mama pozmywała a ja poszlam do Lily która się własnie obudziła. 

- Twoja mama nalega na spacer do parku na plac zabaw.

- Przecież mała jest jeszcze za młoda na zabawe na placu. - Zaśmiałam się.

- To idź i ją o tym przekonaj. Mi się nie udało. 

- Dobrze. Powiedz, ze za chwile będziemy gotowe. - Ubrałam Emily i dałam ją Niallowi. Nałożyłam na siebie byle co i wsadziłam córeczkę do wózka. Moja mama oczywiście odrazu ją przejęła. Szła przed nami co chwile pytajac gdzie iść. Blondyn złapał mnie za rękę. 

- Możemy porozmawiać? - Usieliśmy na ławce. Mama wyjęła malutką z wózka i popędziła na plac.

- Jasne. A coś się stało?

- Nie tylko..

- Tylko?

- Ciąglę myśle o tym ślubie. - Dlaczego on tak bardzo nalega?! W tym musi się coś kryć.

- Mówiłam Ci. Pobierzmy się kiedy będziemy gotowi a nie dla tego że tradycja czy coś.

- Kocham Cię. - Znów złapał mnie za rękę.

- Ja też Cię kocham. - Oparłam głowę na jego ramieniu i patrzyłam na córeczkę.

* Siedem miesięcy później *

Tydzień temu Emily miała swoje drugie urodziny. Niall codziennie nalegał na ślub , w końcu doszło do kłótni , ale miesiąc temu ostatecznie zapadła klamka. Ślub odbędzie się za miesiąc , 26 maja. 

Mój narzeczony chce żeby to było coś wielkiego, głośnego i bardzo drogiego. Ja natomiast chce żeby był to zwyczajny ślub z maksymalnie stu osobami.  Niestety Nialler zawsze dostaje to , czego chce. Sala jest zarezerwowana na 250 osób. Garnitur został wczoraj zamówiony i ma zgłosić się dzisiaj na przymiarki. 

- Mama! Mama daj! - Krzyk Lily rozwiał moje marzenia.

- Co mam Ci dać kwiatuszku? - Dziewczynka wskazała na puste puszeczki na kawe i herbatę. Ściągnęłam je z półki i jej podałam. Niall był w pracy , więc miałam spokój. Wzięłam katalog z sukniami ślubnymi i zaczęłam oglądać. 

- O , ta jest śliczna. A ta jaka piękna. Lily , spójrz na TĄ! - Dziewczynka wesoło zaklaskała w rączki i pobiegła się bawić. Zaznaczyłam strony z sukienkami które mi się podobają , i zaczęłam sprzątać w domu.
Zajęło mi to całe popołudnie.
O 14 położyłam małą spać i usiadłam zmęczona na kanapie. Jednak moje chwile relaksu nie trwały długo. Ktoś zapukał do drzwi. Wstałam i niechętnie je otworzyłam.
Stała w nich zapłakana Rose.
- Co się stało? - Zaprosiłam ją do środka. Usiadła na kanapie i rozpłakała się w poduszkę.- Rose?
- H-Hary m-mnie zostawił. - Nie wiedziałam co powiedzieć. Otworzyłam usta ze zdziwienia patrząc na nią.
- Dlaczego ? Kiedy? Przez Co!? - Zadawałam mnóstwo pytań , mimo że widziałam , ze ją to boli. Ciągnęła nosem i cicho szlochała.
- Powiedział , że kocha kogoś innego , że nie może zapomnieć o tej dziewczynie.
- Nie kocha Cię?
- Kocha , ale nie tak mocno jak ją.
- Powiedział Ci kto to?
- " Dzięki niej żyje. " - Przecież , to.. Nie możliwe.
- Zostaniesz z Emily?
- Wychodzisz? - Nałożyłam szpilki i chwyciłam torebkę.
- Muszę coś załatwić. Wrócę niedługo. - Pobiegłam do samochodu i ruszyłam.
Po 20 minutach stanęłam pod domem Harrego. Zaparkowałam i pobiegłam pod drzwi. Waliłam w nie jak oszalała , po chwili otworzył.

* Oczami Harrego *

Chodziłem nerwowo po salonie zastanawiając się czy dobrze zrobiłem , kiedy rozległo się walenie do drzwi. Otworzyłem.
- Natahalie? - W moich oczach pojawiły się iskierki szczęścia.
- Co Ty do cholery wyrabiasz? - Pchnęła mnie do środka zamykając drzwi.
- O czym mówisz?
- Zostawiłeś Rose bo co? Bo w głowie siedzi Ci jedna z dziwek!?
- Nie.
- Więc dlaczego?
- Powiedziała Ci , co odpowiedziałam jej kiedy zapytała kim jest ta dziewczyna?
- Tak.
- Dzięki Tobie żyje.
- Harry? Czy to...
- Tak. To Ty jesteś tą , którą kocham.
- Kłamiesz. Okłamujesz ją i siebie.
- Nie mógłbym.
- Ale to robisz.
- Kocham Cię.
- Nie kochasz. - Usiadła na kanapie.
- Spójrz na mnie. - Chwyciłem ją za podbródek zmuszając aby na mnie spojrzała. Wpatrywała się w moje jasno zielone tęczówki. Spojrzałem na jej usta i zbliżyłem się. Byłem milimetr od niej. Muszę. Chce tego , pragnę.