Rozdział 81 - I can't

Niepewnie zapukałam w drzwi. Otworzył. Stał w obcisłych czarnych rurkach i bez koszulki.
- Nathalie!? - Krzyknął i rzucił się na mnie. Wtuliłam się w niego jak kiedyś. Potrzebowałam teraz ciepła i bliskości. Nie ważne czyjego.
- Harry? - Rose odciągnęła go za ramie co mu się nie spodobało. Zbeształ ją wzrokiem i złapał mnie delikatnie za ręke.
- Wszyscy się o Ciebie martwiliśmy. - Uśmiechnęłam się tylko i westchnęłam.
- Mam do was wielką prośbę. A raczej pytanie.
- Coś się stało? - Rose znowu odciągnęła Hazz za ramie.
- Mogłabym na jakiś czas się u was zatrzymać, z Lily?
- Niall Cię wyrzucił? - W oczach Harrego zabłysły iskierki. Szczęścia?
- Nie. Rozstaliśmy się.
- Oczywiście że możesz! - Wręcz wykrzyczał i poszedł do samochodu po walizki.
- Ale... - Ro popatrzyła na mnie z niezadowoleniem ale po chwili się uśmiechnęła. Emily przybiegła i złapała mnie za rączke.
- Ciocia! - Puściła mnie i przytuliła się do nogi Ro. Ta uśmiechnęła się tylko i zaprowadziła nas do pokoju.
- Tu będziecie przez jakiś czas spać. - Powiedziała szorstko i wyszła.
- Ciocia nas nie lubi? - Moja córeczka spojrzała na mnie swoimi wielkimi oczkami.
- Kocha, ale jest zmęczona bo też będzie miała dzidziusia, wiesz?
- Supel! - Zaklaskała w rączki i zbiegła na dół.

* Oczami Nialla * 

Wyszła, nie ma jej. Nie ma mojego aniołka , mojego skarba.
Nie moge przecież siedzieć tak bezczynnie.
- Louis? Przyjedź do mnie jak najszybciej. - Zadzwoniłem do przyjaciela. Postanowiłem, dowiedzieć się jak najwięcej o tym mężczyźnie.
- Co jest? - Po 10 minutach wszedł do salonu. Zdenerwowany wstałem i zacząłek krążyć w kółko.
- Powiedz mi, jak najwięcej o tym facecie.
- Jakim?
- Tym, który porwał moje szczęście.
- Sam nic o nim nie wiem.
- Więc skąd wiesz gdzie Nath była?
- Nie wiedziałem, ale mam swoich ludzi. Jeden z nich pracuje dla niego.
- Gdzie mieszka?
- Niall co Ty chcesz zrobić?
- Ten człowiek zapłaci za to co zrobił mojej księżniczce.
- Ona Cie zostawiła.
- ALE MI NA NIEJ CHOLERNIE ZALEŻY I KURWA KOCHAM JĄ ROZUMIESZ?!
- Dobra. Jedziemy.
Wsiedliśmy do samochodów i pojechaliśmy. Droga trwała ok godziny. Zaparkowaliśmy w lesie. Wziąłem ze sobą 3 bronie i dokładnie schowałem je pod ubraniem. Podeszliśmy pod wielką brame którą bez trudu przeskoczyliśmy. Stanąłem pod jego drzwiami zapukałem trzy razy i czekałam.
- H-Horan... - Patrzył na mnie z przerażeniem.
- Nie znam Cie i nie chce poznawać, ale zabrałeś coś.. Kogoś bardzo ważnego. Skrzywdziłeś ją a teraz ja skrzywdze Ciebie.  - Cofnął się kilka kroków żeby chwycić za broń która leżała na szafce, ale Lou był szybszy.
Wziął ją i przystawił do jego łba.
- Ale ja nic jej nie zrobiłem!
- Kłamiesz! - Wystrzeliłem kulę w okno, szyba roztrzaskała się.
- Mnie sie kolego w chuja nie robi! Sprzedałeś dziewczyne, więc ona należy do mnie!
- NIGDY nie będzie do Ciebie należała, jest moją Kobietą , moją żoną a Ty pożałujesz tego co zrobiłeś.
- Zabijesz mnie? - Jego głos złagodniał.
- Nie. Wydamy Cie w ręce policji. Gwałt , porwanie. Załatwie Ci 20 lat w więzieniu.
- Dlaczego mnie po prostu nie zabijesz?
- Bo nie wiem co dokładnie zrobiłeś mojej księżniczce. Ale obiecuje, że jeśli zrobiłeś coś wbrew jej woli, dotknąłeś ją w taki a nie inny sposób, to zabije Cie w Twojej własnej celi. - Lou skuł go w kajdanki i wrzucił do auta. Dla pewności drugimi kajdankami przypiął mu ręke do siedzenia.
- Ja pojade na komisariat Ty jedź do domu.
- Musze znaleźć Nath.
- Daj jej czas. - Uśmiechnął się i odjechał. Co teraz? Może Louis ma racje. Dam jej czas.

* Oczami Nathalie * 

- Jadę do mamy! - Rose chwyciła torebkę z kanapy i wyszła zamykając drzwi na klucz.
- Możemy porozmawiać? - Delikatny i niepewny głos Harrego rozbrzmiał w salonie. Usiadł obok mnie i delikatnie ujął moją dłoń.
- O czym chcesz rozmawiać?
- O nas.
- Słucham? Jakich nas? Nas już dawno nie ma.
- Nathalie ,to że mnie odrzucasz nie znaczy ,że przestałem Cię kochać.
- Harry, o czym Ty mówisz.  Masz żonę , oczekujecie dziecka.
- Ona oczekuje.
- Harry! - Wstałam ze złości. Wstał odrazu za mną. Przyciągnął mnie do siebie, położył delikatnie dłonie na moich biodrach.

- C-Co Ty r-robisz? - Nie byłam w stanie mówić, jego piękne zielone tęczówki zawładnęły moim ciałem.  Pocałował mnie powoli i namiętnie. Tak jak kiedyś. Wplątałam dłonie w jego bujne loki i w całości oddałam się temu pocałunkowi. Nasze języki walczyły o dominacje.  Chwycił mnie i podniósł do góry. Oplotłam jego szyje rękami.
Nie przerywaliśmy pocałunku.
- Emily śpi? - Oderwał się ode mnie łapiąc mnie za pośladki.
- Tak. - Znów złączył nasze usta. Agresywnie i erotycznie. Przeszedł na kanapę. Usiadł tak, że siedziałam na nim okrakiem. Wsunął ręce pod moją bluzkę.
- Mama? - Odsunęłam się od niego otwierając oczy.
- Emily? Dlaczego nie śpisz? - Zeszłam z Harrego i podniosłam córeczkę.
- Co lobiłaś?
- Nic kochanie. Wujek Harry przytulił mnie bo było mi smutno.
- Ja tes chce! - Wyciągnęła rączki do Stylesa, wziął ją i poszedł na kanape. Wzięłam głęboki wdech i poszłam do łazienki. Zamknęłam się w niej i usiadłam na ziemi. Schowałam twarz w dłoniach a z moich oczu wypłynęły niekontrolowane łzy. Gdy już miałam pozwolić emocjom przejąć kontrole nade mną zadzwonił telefon. Niall.
- Księżniczko prosze , wróć do domu.
- Nie moge.
- Proszę!
- Nie potrafie, przepraszam. - Rozłączyłam się i wyjęłam baterię z telefonu. Moje życie się skończyło. Nie potrafie tak dalej. Jak on mógł mi to zrobić, sprzedać własną żone. Nienawidzę Go...